17/05/2022

Ik blijf werken in De Ark omdat die mensen met een beperking me niet loslaten

Ik ben 25 jaar geleden naar De Ark gekomen. Ik zag De Ark toen als een groot ideaal vanuit een humanitaire beweging. Ik hoopte er te leren hoe ik écht moest samenleven met anderen. Al snel mocht ik ontdekken dat dit gebeurt in het heel eenvoudige en dagelijkse kleine leven. De combinatie tussen zinvol bezig zijn en in alle vrijheid het leven delen met deze groep van mensen zorgde ervoor dat ik me helemaal op mijn gemak voelde. 

Uiteraard is De Ark doorheen de jaren veel veranderd, maar telkens is het hen gelukt me aan te moedigen mezelf opnieuw uit te vinden

Zo mocht ik in 2000 mee een nieuwe gemeenschap opstarten in Belfast en kreeg ik in 2009 een half jaar sabbatical. Toch kwam ik telkens terug naar De Ark Antwerpen. Het gaat voor mij toch telkens om die band die ik met de onthaalde mensen heb. We kennen elkaar al zo lang en ondertussen ook zo goed. Die band blijft me voeden.

Doorheen de jaren werd er meer geprofessionaliseerd waardoor ik nu vaker het gevoel heb van een job te doen in plaats van vooral het leven te delen. Toch krijg ik steeds projecten die dat grote ideaal weer in me wakker maken. Zo ben ik bezig met een website met de schilderijen van de mensen met een beperking.

Ik volg de maatschappelijke evoluties rond nieuwe vormen van management en het idee van een basisinkomen en herken hierin trekken van
het ideaal van De Ark.

Mijn vrouw werkt ook in De Ark en we delen dezelfde levensfilosofie. Daarom vind ik de combinatie met mijn gezin niet moeilijk. We hebben veel inspraak in het uurrooster. Mijn kinderen zijn ook kind aan huis in De Ark, zo wees tijdens een wandeling mijn zoontje naar het huis De Windroos waar ik werkte en zei: “Kijk, daar is het huis waar mijn papa met zijn vrienden woont.” De kinderen kijken er naar uit om dit jaar eindelijk nog eens mee te gaan op vakantie met De Ark (zie foto). Ik vind het goed dat mijn kinderen zo op een natuurlijke manier naar mensen met een beperking leren kijken.

Door mijn anciënniteit heb ik een goed pakket aan arbeidsvoorwaarden zoals rimpeldagen, een goed loon, ouderschapsverlof,... Daar wil ik iets tegenover stellen. Zo maak ik me niet druk als ik eens teveel overuren heb of als ik eens onverwachts moet inspringen. Ik woon toch maar op tien minuutjes fietsen van mijn werk.

Ik blijf werken in De Ark omdat die mensen met een beperking me niet loslaten. Ik kan er steeds nieuwe dingen ontdekken en zien dat de vooroordelen die mensen hebben ten aanzien van mensen met een beperking niet kloppen. Het blijft voor mij een mooie boeiende wereld.

Interesse om Geerts collega te worden? Lees hier de vacature en solliciteer nu!